« اگر بخواهیم معضل بیکاری رفع شود و توسعه متوازن جامعه اتفاق افتد چاره ای جز توزیع عادلانه ثروت و فرصت در تمام استان ها و مناطق کشور نداریم.»
این توضیحات را یک چهره دانشگاهی می دهد و به خبرنگار فارس می گوید: به دلیل عدم توجه به برنامه‌های سند آمایش، اکثر واحدهای صنعتی و تولیدی در بخش محدودی از استان مثل تبریز شکل گرفته اند که در نتیجه آمار بیکاری پایین و کمبود نیروی کار محسوس است؛ اما بخش دیگری از استان عاری از هرگونه فعالیت‌های اقتصادی و تجاری بوده و مناطق محروم محسوب میشوند؛ که نیروی کار در این مناطق بیکار هستند.
مهدی آقاپور یادآور می شود: علیرغم وجود معادن غنی و سرشار مس، طلا، آلومینیوم و غیره، همچنین جنگل‌های بکر و بی نظیر ارسباران، این منطقه‌ی استان از لحاظ استقرار صنایع و جمعیت فقیرتر و در مقابل غرب استان دارای تراکم صنایع و جمعیت بیشتری است؛ در حالی که در شرق استان زیرساخت ها و ظرفیت‌های مختلفی وجود دارد.
وی معتقد است: فقر و بیکاری در حالی دامنگیر مردم شهرهایی مثل ورزقان، کلیبر، هوراند، چاراویماق و اهر است که فقط ایجاد و تکمیل صنایع پایین دستی معادن موجود در این مناطق می تواند کل محرومیت منطقه را از میان بردارد و معضل بیکاری در تمام استان و حتی منطقه را مرتفع کند.
رئیس پیشین دانشگاه پیام نور آذربایجان شرقی اذعان می دارد: لازم است فعالیت‌های اقتصادی در تمام پهنه جغرافیایی استان پراکنده شود تا نیروی کار مناطق شرقی که کمتر توسعه یافته هستند جذب این فعالیت‌ها شده و واحدهای صنعتی در شهرهایی مثل تبریز و غرب استان از فشار کمبود نیرو خارج شوند.